Մոտ 6 ամիս...
Մոտ 6 ամիսի չեմ գրել...
Ես վատ բլոգեր եմ....
Չէ... ես ուղղակի չէի կարողանում ստիպել ինձ: Բայց ախր էնքաաաան բան ունեի ասելու... Էնքան հագեցած մայիս եմ ունեցել... ամառս... հետո կարևոր իրադարձություններ... հետո սեպտեմբերին էլի լավ բաներ....
Բայց... 6 ամիս...Ու էդ ամիսների ընթացքում ՎԱՏ բաներն ավելի շատ էին... Շաաատ ավելի:
Նախապես ներողություն: անկեղծության համար:
Դե լեզվիս տակ երբևէ փուշ չի եղել... բայց դե... հիմա ավելին եմ ասելու քան երբևէ...
Հոգնել եմ:
Ստից ու կեղծիքից: Փոփոխությունների ու "վերանորոգման" չենթարկվող մեծատառով Տականքներից: Ինքնասիրություն չունեցող մարդկանցից: Կյանքի կողմից ստորացվածներից, որոնք փորձում են անձնակակն վրեժը լուծել ուրիշներին ստորացնելով: Դավաճան "ընկերներից": Միապաղաղ ու անվերջանալի խնդիրներից, որոնք ստեղծում են որոշ մարդուկներ` ինքնահաստատվելու նպատակով:
ԶԶվել եմ:
Անընդհատ նույն բաները լսելուց: ժպիտներից, որոնցից գարշահոտա գալիս: Մեջքի հետևից լսվող բարձր շշուկներից: Պարապ մնացած սահմանափակ ուղեղով մարդուկներից:
Ջնջում եմ կյանքիցս:
Մարդկանց, ովքեր կողքիս չեն: Իրադարձությունները, որոնք կյանքիցս շատ օրեր խլեցին: "ԸՆԿԵՐՆԵՐԻՍ", որոնք էլ "ընկեր" կոչվելու իրավունք չունեն:
Մի քանի ամիս... ու հիմա գիտեմ ` ով ովա.... Ախր ինչիա ձեզ թվում, որ էնքան խելացի եք, որ ձեր իսկական դեմքը չի երևում դիմակի տակ... ստիպված եմ հիասթափեցնել... ԵՐևՈւՄԱ:
Ով ասեց, որ եթե ես ձեր բերանը չեմ ջարդում, ուրեմն չգիտեմ ինչ եք խոսում... ԳԻՏԵՄ, ուղղակի ձեզնից բարձր եմ... շաաաատ:
Մտածում եք եթե ինձ չեք տեսնում ուրեմն ես էլ ձեզ չեմ տեսնում: ՏԵՍՆՈւՄ ԵՄ... ուղղակի չեմ նկատում... Տարբերությունը հասկանում եք? Դուք ուղղակի արժանի չեք... Կներեք, ավելի ճիշտ` դուք էդքան ՉԿԱՔ:
Մի քանի ամիս... ու հիմա ձեր խղճուկ թակարդների մեջ ինքներդ եք հայտնվել... Հիմա ես իմ տեղում եմ... Ես պահպանեցի մաքուր դեմքս... Իսկ որտեղ եք դուք ձեր սկզբունքներով ու մտածելակերպով հանդերձ? Որտեղ? Կեղտի մեջ կորել եք... Եթե ձեզ թվումա, որ ձեր արածներն ինձ վրա հետք են թողնում, ուրեմն դուք ուղղակի ծիծաղելի եք: Դա ընդամենը ձեր դեմքնա. ու ամեն անգամ ինձ թվացյալ "վատություն" անելով դուք ևս մի վատ պիտակ եք կպցնում ձեր իսկ դեմքին: Ամոթա, արժանապատվություն ունեցեք:
Չնայած ում ինչ եմ ասում...
Խնդրանք.
Նույնիսկ չփորձեք նորից "ընկեր" դառնալ, նորից ժպտալ, նորից փորձել կողքիս լինել: ՈՒՇԱ: Ուշացաք. Պատռվեցին դիմակները; Ես էլ ոչ մեկին հետ չեմ ընդունի: Առնետների նման փախաք խորտակվող նավից.. դե մնացեք այնտեղ, ուր փախել եք` ձեր աղբանոցներում... այնտեղա առնետների տեղը:
Ի դեպ, մեջքիս դաջվածքը 3 իմաստ ունի: 3 իմաստներից մեկը հենց ձեզա վերաբերում. Այո, ես նույնիսկ մեջքից տեսնում եմ ձեզ:
P.S. - Рубош, сейчас могу сказать всем и очень громко! Ты-есть настоящий друг. Я тебя очень люблю. И только я знаю почему! Спасибо! Будь всегда в моей жизни! Пожалуйста...
Մոտ 6 ամիսի չեմ գրել...
Ես վատ բլոգեր եմ....
Չէ... ես ուղղակի չէի կարողանում ստիպել ինձ: Բայց ախր էնքաաաան բան ունեի ասելու... Էնքան հագեցած մայիս եմ ունեցել... ամառս... հետո կարևոր իրադարձություններ... հետո սեպտեմբերին էլի լավ բաներ....
Բայց... 6 ամիս...Ու էդ ամիսների ընթացքում ՎԱՏ բաներն ավելի շատ էին... Շաաատ ավելի:
Նախապես ներողություն: անկեղծության համար:
Դե լեզվիս տակ երբևէ փուշ չի եղել... բայց դե... հիմա ավելին եմ ասելու քան երբևէ...
Հոգնել եմ:
Ստից ու կեղծիքից: Փոփոխությունների ու "վերանորոգման" չենթարկվող մեծատառով Տականքներից: Ինքնասիրություն չունեցող մարդկանցից: Կյանքի կողմից ստորացվածներից, որոնք փորձում են անձնակակն վրեժը լուծել ուրիշներին ստորացնելով: Դավաճան "ընկերներից": Միապաղաղ ու անվերջանալի խնդիրներից, որոնք ստեղծում են որոշ մարդուկներ` ինքնահաստատվելու նպատակով:
ԶԶվել եմ:
Անընդհատ նույն բաները լսելուց: ժպիտներից, որոնցից գարշահոտա գալիս: Մեջքի հետևից լսվող բարձր շշուկներից: Պարապ մնացած սահմանափակ ուղեղով մարդուկներից:
Ջնջում եմ կյանքիցս:
Մարդկանց, ովքեր կողքիս չեն: Իրադարձությունները, որոնք կյանքիցս շատ օրեր խլեցին: "ԸՆԿԵՐՆԵՐԻՍ", որոնք էլ "ընկեր" կոչվելու իրավունք չունեն:
Մի քանի ամիս... ու հիմա գիտեմ ` ով ովա.... Ախր ինչիա ձեզ թվում, որ էնքան խելացի եք, որ ձեր իսկական դեմքը չի երևում դիմակի տակ... ստիպված եմ հիասթափեցնել... ԵՐևՈւՄԱ:
Ով ասեց, որ եթե ես ձեր բերանը չեմ ջարդում, ուրեմն չգիտեմ ինչ եք խոսում... ԳԻՏԵՄ, ուղղակի ձեզնից բարձր եմ... շաաաատ:
Մտածում եք եթե ինձ չեք տեսնում ուրեմն ես էլ ձեզ չեմ տեսնում: ՏԵՍՆՈւՄ ԵՄ... ուղղակի չեմ նկատում... Տարբերությունը հասկանում եք? Դուք ուղղակի արժանի չեք... Կներեք, ավելի ճիշտ` դուք էդքան ՉԿԱՔ:
Մի քանի ամիս... ու հիմա ձեր խղճուկ թակարդների մեջ ինքներդ եք հայտնվել... Հիմա ես իմ տեղում եմ... Ես պահպանեցի մաքուր դեմքս... Իսկ որտեղ եք դուք ձեր սկզբունքներով ու մտածելակերպով հանդերձ? Որտեղ? Կեղտի մեջ կորել եք... Եթե ձեզ թվումա, որ ձեր արածներն ինձ վրա հետք են թողնում, ուրեմն դուք ուղղակի ծիծաղելի եք: Դա ընդամենը ձեր դեմքնա. ու ամեն անգամ ինձ թվացյալ "վատություն" անելով դուք ևս մի վատ պիտակ եք կպցնում ձեր իսկ դեմքին: Ամոթա, արժանապատվություն ունեցեք:
Չնայած ում ինչ եմ ասում...
Խնդրանք.
Նույնիսկ չփորձեք նորից "ընկեր" դառնալ, նորից ժպտալ, նորից փորձել կողքիս լինել: ՈՒՇԱ: Ուշացաք. Պատռվեցին դիմակները; Ես էլ ոչ մեկին հետ չեմ ընդունի: Առնետների նման փախաք խորտակվող նավից.. դե մնացեք այնտեղ, ուր փախել եք` ձեր աղբանոցներում... այնտեղա առնետների տեղը:
Ի դեպ, մեջքիս դաջվածքը 3 իմաստ ունի: 3 իմաստներից մեկը հենց ձեզա վերաբերում. Այո, ես նույնիսկ մեջքից տեսնում եմ ձեզ:
P.S. - Рубош, сейчас могу сказать всем и очень громко! Ты-есть настоящий друг. Я тебя очень люблю. И только я знаю почему! Спасибо! Будь всегда в моей жизни! Пожалуйста...
 |
| photo by Avatar |
Комментариев нет:
Отправить комментарий